Hoi lieve mensen, Hier mijn eerste blog van mijn avontuur in Oeganda. Ik zit hier nu al weer 2 weken en de tijd gaat zo snel. Mijn vlucht is goed verlopen alleen mijn aankomst in Entebbe niet zo. Één van mijn koffers was niet aangekomen. Ik kwam aan om 02;50 's nachts en voordat ik het vliegveld uit was was het 05;00. Ik ben twee uur lang bezig geweest met een melding maken van mijn verdwenen koffer. Ik kon dus meteen wennen aan de manier van werken hier: sloom... De eerste drie dagen verbleef ik in het guesthouse in Kampala. Daar heb ik veel bij kunnen slapen van de lange reis. De laatste dag in Kampala had ik een citytour door de hoofdstad. Wauw, wat een mensen en verkeer. Zo druk en indrukwekkend. Ik was samen met Michael, van de organisatie. Er werd mij veel gewaarschuwd voor dieven. En inderdaad... Ik liep nog geen 10 minuten in de hoofdstad en het voorvakje van mijn tas was opengemaakt. Gelukkig had ik daar, uit voorzorg, al niks in gedaan. Maar voelde me vanaf dat moment me er niet meer zo veilig en was blij dat ik de volgende dag naar Jinja zou gaan. De reis naar Jinja was lang maar zeker niet saai. Er valt genoeg te zien langs de wegen. Ik was heel erg benieuwd hoe Jinja er uit zou zien. Het is toch een plek waar ik de komende 4 maanden zou verblijven. Aangekomen in vrijwilligershuis kreeg ik een kamer aangewezen. Prima kamertje met een tweepersoonsbed. De badkamer, keuken en woonkamer delen we met mekaar. Tijd om mijn koffer uit te pakken had ik niet want ik ging samen met Joanne, ook van de organisatie lunchen en kijken bij de het Babieshome. Niet verwacht dat ik daar dezelfde dag nog naar toe zou gaan maar wel super leuk natuurlijk! Ook dat vond ik erg spannend want ook dat is een plek waar je de komende 4 maanden zit. En het was super! De kindjes waren allemaal zo blij om je te zien. Ik werd zeker met open armen ontvangen. Helaas vertrokken na mijn eerste paar dagen Jinja de andere Nederlandse vrijwilligers weer naar huis. Ik zit hier nu nog met een Engelse jongen en die is er alleen de weekenden. Op dit moment dus erg stil door de weeks maar daar komt gelukkig na volgende week verandering in want dan komen er meer Nederlandse vrijwilligers. Ik heb het er zeker niet minder leuk op bij het Babieshome. De kinderen zijn er zo leuk, schattig en lekker speels. De Oegandese vrouwen gaan hier erg lomp met de kinderen om. Gelukkig zijn wij er dan om extra lief voor de kindjes te zijn. De meeste kinderen zitten hier tijdelijk en gaan na een bepaalde tijd weer terug naar ouders. Andere kinderen worden geadopteerd. Mij werd verteld dat soms een vader of moeder langs komt om te kijken hoe het gaat met zijn/haar kind. Van de week kwam er een vader langs van een van de baby's. Het kindje had niet eens in de gaten dat het zijn vader was. Hij ging gewoon lekker verder met spelen. En papa keek op een afstandje toe. Heel bizar, dat je eigen kind je dan niet herkent. Op het Babieshome vermaak ik me dus prima. De dagen gaan snel en ik geniet van alles. Ik zal proberen of ik ook wat foto's bij deze blog kan plaatsen. Ik hoop jullie snel weer een update te kunnen geven van mijn verblijf hier. Tot die tijd ben ik hier volop aan het genieten van de tijd van mijn leven. Nu al mijn mooiste ervaring die niemand meer van mij afpakt! Dikke kus Vera.