Gyendi! / Im ok! Nog steeds gaat het super! En weer zijn er twee weken voorbij. Twee weken waar weer genoeg in is gebeurd. Zo zijn er 4 nieuwe vrijwilligers vanuit NL gekomen, heb ik na een maand mijn kenningsmakingsgesprek gehad en zaten we op een boda die het halverwege de weg naar huis begaf. Het gesprek was eigenlijk bedoeld voor de 4 nieuwe vrijwilligers maar ze vroegen of we er bij kwamen zitten. Daarin werden regels verteld en wat er van ons werd verwacht. Het was raar om er bij te zitten aangezien ik hier nu al 1,5 maand zit. Gelukkig vertelde ze niks nieuws voor mij. Dat van de boda (motortaxi) was me toch een avontuur. Jon had het ons vertelde de dag ervoor maar het was ons nog niet overkomen. Het was rond 19;30 en we waren bijna thuis. Opeens begaf de boda het en moesten Hester en ik afstappen. Hij legde de boda op zijn linkerkant, schudde een beetje, tilde hem weer op en hij deed het weer. Het laatste beetje benzine moest in de leiding stromen. Oftewel; even schudden voor gebruik. Gelukkig waren we bijna thuis want veel langer had de boda het niet vol gehouden. Doordat we nu met meerdere vrijwilligers waren konden we de kinderen meenemen om te gaan zwemmen. De eerste keer de tien oudste kinderen en de week erop de acht gehandicapten kinderen. Allemaal vonden ze het prachtig! Vorig weekend hebben we met alle vrijwilligers en Joan en Michael (van travel4change) een auto gehuurd, zijn we naar Bujagali Falls gereden en hebben we daar gevaren op de Nijl. Zondag hebben we een dagje gerelaxt bij het Nile Resort. Lekker aan het zwembad met een ijskoud biertje. Het was heerlijk maar het voelde ook een beetje dubbel. Wetend dat een paar meter verderop mensen hard werken voor weinig geld. Maar aan de andere kant hadden we dit even nodig en ook zeker verdient en daardoor genoten we er dubbel zo veel van. Daar hebben we veel andere Nederlandse vrijwilligers gesproken. Van verpleegsters tot een groep mannen die in een week een weeshuis op komen knappen. Woensdag ochtend zijn we voor het eerst thuis gebleven vanwege de keiharde regen. Samen met de andere vrijwilligers hadden we afgesproken dat een deel s ochtends zou gaan en de andere s avonds. Dit omdat het geen optie is om met 25 kinderen, 8 vrijwilligers en 6 aunti's binnen te zitten. Wij gingen s avonds. Doordat we voor het eerst binnen aan het ontbijten waren werden we wat nieuwsgierig en gingen we in de kastjes kijken en vonden we ineens een wafel ijzer. Nadat de regen wat minder werd hebben we onze regenjassen gepakt en zijn we naar Mainstreet gegaan om ingrediënten te kopen voor de wafels. Ze waren heerlijk geworden en we hebben weer erg veel lol gehad. Hoe heerlijk relaxt de ochtend/middag ook was we waren blij toen het 15;30 was en weer lekker naar de kinderen konden gaan. Nu zijn we heerlijk aan het eten bij de Flavours en vanavond is hier een jamsession. Lekker swingen dus. Ik zit al op 30% van mijn verblijf hier. De tijd gaat te snel. Hoewel ik thuis, mijn vriendinnen en lieve Puck soms mis vind ik het nog lange geen tijd om naar huis te gaan. Over een maandje komen papa en mama en daar kijk ik enorm naar uit! Lieve volgers, tot snel!!! Sula Bulungi! / Goodnight! xxxxxxxx